به گزارش مشرق، دکتر علی بابایی در گفت‌وگو با ايسنا اظهار كرد: گیاه دارویی شیرین بیان از خانواده نخود بوده و گیاهی است علفی كه به ارتفاع 100-50 سانتی‌متر است.

وی با بیان این مطلب که قسمت دارويی این گیاه ریشه آن است، ادامه داد: ریشه این گیاه زردرنگ است و ناحیه استوانه‌ای مرکزی آن پررنگ است.

وی افزود: ریشه این گیاه در پاییز یا اوایل زمستان برداشت می‌شود و پودر ریشه آن شیرین است.

عضو مرکز تحقیقاتی گیاهان دارویی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد تصریح کرد: این گیاه به طور گسترده‌ای در ایران می‌روید. در اروپا هم به همین نام ایرانی شیرین بیان شناخته می‌شود و در بسیاری از نواحی ایران به صورت خودرو رشد می‌کند در یزد هم در نواحی مختلفی وجود دارد که در بیشتر مناطق یزد به آن «متک» می‌گویند.

وی یادآور شد: عامل شیرینی این گیاه ماده موثر آن به نام گلیسیریزین است که از گلیکوزیدهاست و قدرت اثر شیرین کنندگی گلسیرین خالص تا 60 برابر ساکاروز است که در ریشه شیرین بیان خشک 6 تا 12 درصد است.

وی اضافه كرد: به علت وجود گلیسریزین، شیرین بیان دارای اثر خلط آور است.

دکتر بابایی خاطرنشان كرد: فلاونوئیدهای موجود در شیرین بیان خاصیت پانسمان کنندگی و ترمیم کنندگی زخم دارند و به دليل وجود این مواد، شیرین بیان در بهبود زخمها و التهابهای گوارشی موثر است.